Homilia na II niedzielę Wielkiego Postu

Miłkowice, 12.03.2017 r.

Ufać i działać – małe gesty miłości

1. Abram i Saraj

            Kochani siostry i bracia!

            Zacznijmy dziś od pierwszego czytania, które zostało zaczerpnięte z Księgi Rodzaju. Bohaterem jest Abram. Żyje w małżeństwie z Saraj. Wiemy z Pisma Świętego, że ma 75 lat i wraz z żoną nie mają potomstwa, ponieważ Saraj była niepłodna. Od początku życia mieszkają w swojej ziemi rodzinnej i już pogodzili się, że odejdą ze świata nie zostawiając potomstwa. W takim momencie ich życia, życia u zmierzchu, Bóg mówi do Abrama, żeby opuścił ziemię rodzinną i udał się do kraju, który zostanie mu wskazany. Bóg zapowiada, że Abram stanie się ojcem wielkiego narodu. To nieprawdopodobna sytuacja, bowiem Abram był świadom swego wieku, a także tego, że sam nie mógł mieć dzieci. Ale Bóg domaga się zaufania. Za spełnienie zaproszenia Bóg zapowiada nagrodę:

- Bóg uczyni z Abrama wielki naród;

- Bóg będzie mu błogosławił;

- Bóg rozsławi imię Abrama;

- Abram sam stanie się błogosławieństwem.

            Cztery piękne obietnice. I co się stało? Mimo nieprawdopodobnej sytuacji Abram zaufał i udał się w drogę jak mu Pan rozkazał. Jak dalej czytamy w Księdze Rodzaju każda obietnica się spełniła, włącznie z tym, że Saraj, mimo wieku i niepłodności, urodziła syna Izaaka.

Homilia na VI niedzielę zwykłą A

Miłkowice 19.02.2017 r.

Miłosierni jak Ojciec

1. Dajcie wszystko

            Kochani siostry i bracia!

            Zacznijmy dziś od pięknej sytuacji biblijnej – rozmnożenia chleba. To scena, która często powraca przy różnych okazjach. Pamiętamy zapewne, że do Jezusa przyszli ludzie, było ich bardzo dużo. Chcieli Go słuchać, chcieli z Nim być. Kiedy nastał wieczór uczniowie chcieli rozesłać ludzi do pobliskich wiosek, by tam kupili sobie jedzenie. Jezus na to nie pozwolił. Okazało się, że uczniowie posiadali pięć chlebów i dwie ryby. Jezus poprosił, by wszystko oddali dla ludzi. Pewnie Apostołom zrobiło się żal, że mają wszystko oddać i pewnie rodziła się w nich wątpliwość: jaki to ma sens? To tylko tak mało pożywienia, a wokoło jest pięć tysięcy mężczyzn, nie licząc kobiet i dzieci. Oddali wszystko dla ludzi. Jezus wziął te dary i zaczął karmić lud. Wszyscy najedli się do sytości, a uczniowie zebrali dwanaście pełnych koszów pozostałych ułomków chleba. Oddali tak niewiele, ale oddali wszystko. Najedli się i jeszcze otrzymali w darze po jednym koszu chleba.

Homilia na II niedzielę zwykłą A

Miłkowice, 15.01.2017 r.

Ojciec Miłosierny – miłość, która się nie męczy i nie odpoczywa

1. Dynamiczność

            Kochani siostry i bracia!

            Pewnie część tu z obecnych osób lubi obejrzeć dobre zawody sportowe. W różnych dyscyplinach odnosimy ostatnio sporo sukcesów. Kiedy mecz piłkarski jest szybki, jest sporo podań, strzałów, parad bramkarskich, wówczas mówimy: mecz był dobry, był dynamiczny. Jesteśmy usatysfakcjonowani, zadowoleni. Kiedy są dalekie skoki narciarskie, zwłaszcza w wykonaniu naszych zawodników, wówczas też jest wiele radości. Podobnie jest np. z filmem. Gdy dobra jest fabuła, dzieją się różne akcje, zdarzają się efekty specjalne, wówczas też oceniamy film dobrze i mówi, że był dynamiczny. Nudny nas nie interesuje, nie chcemy go oglądać, nic nie wnosi w nasze życie.

            Moi drodzy!

            Raczej pozytywnie oceniamy to, co jest DYNAMICZNE i ten termin chciałbym podkreślić. To bardzo odnosi się do dzisiejszej Ewangelii, która podkreśla dynamiczne działanie Boga. W krótkim opisie spotkania św. Jana Chrzciciela z Jezusem podkreślone są następujące działania:

- Jezus to Baranek Boży, który gładzi grzech świata;

- Jezus to Mąż, który przychodzi, który był wcześniej od Jana;

- Bóg posyła Ducha Świętego, który zstępuje, stając się darem dla Jezusa, ale także i dla nas wszystkich.

            Bóg gładzi, przychodzi, zstępuje. To cały czas się dzieje. To stała, prawdziwa akcja dla zbawienia człowieka, dla naszego szczęścia.

Homilia na III niedzielę Adwentu

Miłkowice, 11.12.2016

Poszukiwani przez Ojca

1. Gaudete

            Kochani siostry i bracia!

            Dzisiejsza niedziela nazywana jest niedzielą „gaudete” – radujcie się! Nazwa ta pochodzi od antyfony na wejście: „Radujcie się zawsze w Panu, raz jeszcze powiadam: radujcie się! Pan jest blisko” (Flp 4, 4-5). III niedziela adwentu szczególnie wzywa nas do radości: już blisko dzień narodzin Jezusa. Przychodzi Zbawiciel świata, dlatego radujcie się. Oczywiście te słowa odnoszą się również do powtórnego przyjścia Jezusa na końcu czasów. Z jednej strony słyszymy wezwanie św. Jana Chrzciciela do nawrócenia, ale także wezwanie do radości, bowiem nadejdzie Zbawca, Jezus Miłosierny, który zaprasza nas do nieba. Do tego wezwania z antyfony, także swoje wezwanie dokłada św. Jakub w drugim czytaniu: Trwajcie cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie.