Komunikat

KOMUNIKAT 

PRZEWODNICZĄCEGO KONFERENCJI EPISKOPATU POLSKI 

(Do odczytania w ramach ogłoszeń we wszystkich kościołach w Polsce w Niedzielę Chrystusa Króla Wszechświata, 20 listopada 2022 roku)

Drodzy Bracia i Siostry w Chrystusie

W ostatnim czasie w przestrzeni medialnej pojawiają się pytania o  postawę św. Jana Pawła II wobec dramatu wykorzystywania seksualnego  osób małoletnich przez niektórych duchownych, a także o sposób  reagowania na tego rodzaju przestępstwa w czasie jego pontyfikatu. Coraz  głośniej stawiana jest teza, że Ojciec Święty nie podchodził właściwie do  tego rodzaju czynów, niewiele robił, aby ten problem rozwiązać, a nawet  go ukrywał. Wydaje się, że panuje swego rodzaju moda na formułowanie  tego rodzaju opinii. Tego typu oskarżenia, wpisują się to w próby  podważenia autorytetu św. Jana Pawła II, a nawet zakwestionowania jego  świętości, potwierdzonej w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym.  W konsekwencji stanowi to próbę zniszczenia dziedzictwa tego  wyjątkowego pontyfikatu. 

Medialny atak na św. Jana Pawła II znajduje swoją przyczynę m.in. w  nastawieniu niektórych grup społecznych do jego nauczania, a zwłaszcza  na temat wartości ludzkiego życia i jego ochrony od poczęcia do naturalnej  śmierci, wartości małżeństwa i rodziny, moralności życia seksualnego, a  także w głoszonej przez niego teologii ciała, co nie odpowiada  współczesnym ideologiom, propagującym wykrzywioną wizję człowieka i  hedonizm, relatywizm i nihilizm moralny.  

Uczciwe szukanie prawdy i dawanie o niej świadectwa jest obowiązkiem  każdego prawego sumienia. Dlatego też – dnia 14 listopada br. – na Jasnej  Górze, zostało przygotowane Stanowisko Rady Stałej Konferencji  Episkopatu Polski, wobec działań Jana Pawła II odnoszących się do  przestępstw seksualnych wobec małoletnich. Jest to szerokie  opracowanie, które uwzględnia zarówno kontekst historyczny i ówczesny stan wiedzy, jak również uwarunkowania społeczne, kulturowe i prawne  czasów, w których żył i pracował św. Jan Paweł II.  

Zachęcam wiernych do lektury tego tekstu, a przez to do refleksji nad  pontyfikatem i spuścizną dziejową Papieża Polaka, który jako pierwszy  zwierzchnik Kościoła katolickiego, zgodnie z posiadaną wiedzą, podjął  zdecydowaną walkę z przypadkami krzywdzenia małoletnich, a także  wprowadził obowiązujące w całym Kościele normy rozliczania tego typu  przestępstw.  

Ze względu na objętość dokumentu, dostępny jest on na stronach  internetowych episkopatu, poszczególnych diecezji, parafii oraz mediów  katolickich w całym kraju. 

https://diecezja.legnica.pl/rada-stala-kep-jan-pawel-ii-podjal-zdecydowana-walke-z-przypadkami-wykorzystywania-seksualnego-dzieci-i-maloletnich/

Z pasterskim błogosławieństwem

Stanisław Gądecki 

Arcybiskup Metropolita Poznański 

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

 

Jasna Góra, 14 listop

ada 2022 roku

Nabożeństwo Czerwcowe!!!

Serce Jezusa - 03 - Obraz religijny

Koniec XVIII wieku i pierwsza połowa wieku XIX były okresem systematycznego niszczenia przez zaborców Kościoła na ziemiach polskich. W wyniku tych działań Kościół znalazł się w sytuacji głębokiego kryzysu, praktycznie nie było mowy o jakichś twórczych działaniach na rzecz jego umocnienia i rozwoju. Nowe idee zaczęły rodzić się jedynie na emigracji i powoli na nowo docierały na ziemie polskie. Także kult Najświętszego Serca Jezusa był elementem życia kościelnego, który zaborcy zdecydowanie zwalczali, przede wszystkim ze względu na to, że przypominał on o powszechności Kościoła i znaczeniu jego wymiaru widzialnego, którego centrum jest rzymska Stolica Apostolska.

Za moment przełomowy w odnowieniu kultu Serca Jezusa na ziemiach polskich należy uznać pierwsze nabożeństwo czerwcowe ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa, które zostało odprawione 1czerwca 1857 r. staraniem sióstr wizytek Marii Kajetany Łukaszewiczówny (1834-1925) i Marii Józefy Świerkowskiej oraz ks. Stanisława Ulaneckiego (1818-1874) w kościele Sióstr Wizytek w Lublinie. Nabożeństwo odprawił uroczyście ks. bp Walenty Baranowski (1805-1879). W zakończeniu tak zainaugurowanych nabożeństw czerwcowych uczestniczył ordynariusz lubelski ks. bp Wincenty Pieńkowski (1786-1863). Siostra Łukaszewiczówna uczestniczyła również w opracowaniu modlitewnika „Miesiąc Serca”, który został wydany w 1857 i 1863 roku. W niespełna dwa lata później, 19 kwietnia 1859 r., nabożeństwo dekretem Papieża Piusa IX zostało zatwierdzone dla całej Polski i łączyło się z nim wiele odpustów. Dużą rolę w uzyskaniu tego dekretu odegrał ks. Ulanecki. Gdy sytuacja polityczna zmusiła go do opuszczenia Polski, jego miejsce zajął i podjął dzieło szerzenia kultu Serca Jezusowego ks. Władysław Daniewski, wikariusz w katedrze lubelskiej. Warto wspomnieć, że 8 maja 1873 r. Papież Pius IX rozszerzył nabożeństwo czerwcowe ku czci Serca Jezusa na inne kraje. Mimo więc niesprzyjającej sytuacji Polacy nadal uczestniczyli w szerzeniu czci Serca Jezusa w Kościele, w czym niewątpliwie należy podkreślić działalność animacyjną s. Marii Kajetany Łukaszewiczówny. Jej życie i działalność zasługiwałyby na przypomnienie i szersze opracowanie.

Wśród wybitnych propagatorów kultu Najświętszego Serca Jezusowego należy następnie wymienić ks. Stanisława Stojałowskiego (1845-1911). Ten kapłan wniósł wkład w rozwój kultu Serca Jezusowego na terenie Galicji, ściśle łącząc go z zachętami do odnowy w duchu tego kultu życia społecznego, szczególnie w środowiskach wiejskich. Drukował między innymi ulotki zatytułowane „Apostolstwo Serca Jezusowego, czyli Związek Katolicki dla tryumfu Kościoła i dusz zbawienia”. Były to tzw. kartki intencyjne, z których narodził się „Posłaniec Serca Jezusowego”, wydawany do dnia dzisiejszego. Ksiądz Stojałowski kierował między innymi Apostolstwem Modlitwy, szerzącym kult Serca Jezusa.

Ważnym momentem w propagowaniu kultu Serca Jezusa na ziemiach polskich było dokonane przez księdza Prymasa Mieczysława Ledóchowskiego oddanie diecezji gnieźnieńskiej i poznańskiej Sercu Jezusa. Święty Józef S. Pelczar założył także w 1894 r. Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego (siostry sercanki). Skoncentrowanie się na miłości Chrystusa wyrażonej w Jego Sercu określa profil duchowy tego zgromadzenia zakonnego.

Ważną rolę w rozwoju i propagowaniu kultu Serca Jezusa odegrali także inni wybitni kapłani polscy. Na szczególne docenienie zasługuje bł. Honorat Koźmiński (1829-1916), który wyznawał: „Serce Pana Jezusa stało się nam głównym bodźcem, ogniskiem, siłą i pobudką do pracy nad zbawieniem bliźnich”. Dla realizowania tego celu w wymiarze kościelnym i społecznym założył Zgromadzenie Sióstr Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego. Błogosławiony Honorat zwracał bardzo mocno uwagę na wymiar wynagradzający i pocieszający w kulcie Serca Jezusa. Wzywał więc: „Pocieszajmy Serce Pana Miłością i ofiarą”. Wielu innych kapłanów włączyło się ofiarnie w propagowanie kultu Serca Jezusa, a potwierdzeniem tego faktu są liczne publikacje przeznaczone na nabożeństwo czerwcowe, w których ukazują sens czci okazywanej Sercu Jezusa oraz w jego duchu podają propozycje formowania życia religijnego w wymiarze osobistym i społecznym. Cała ta wielka praca zasługiwałaby na porządkujące opracowanie i upowszechnienie, abyśmy w większym stopniu byli świadomi, jak wiele zawdzięczamy dzisiaj minionym pokoleniom gorliwych czcicieli Serca Jezusa.

Z doświadczeń propagowanego w tamtym czasie kultu Serca Jezusa wyrosła także św. Urszula Ledóchowska (1865-1939), która należy do najwybitniejszych czcicielek Serca Jezusa w Polsce, a zwieńczeniem jej osobistych doświadczeń jest założenie w 1920 r. Zgromadzenia Sióstr Urszulanek Serca Jezusa Konającego. Rysem charakterystycznym jej duchowości jest oddawanie czci Sercu Jezusa w ścisłym związku z kultem Najświętszego Sakramentu. Jej pisma duchowe, w których łączy te dwa aspekty pobożności, należą do najwznioślejszych pism mistycznych, jakie zostawili po sobie czciciele Serca Jezusa. Szkoda, że są one tak mało znane i propagowane.

Akt oddania Polski Sercu Jezusa z 27 lipca 1920 r. Aktem czci Serca Jezusa, który poniekąd zwieńcza wszystkie te przejawy kultu, na które zwróciliśmy tutaj uwagę, jest akt, którego dokonał Episkopat Polski na progu niepodległego bytu Rzeczypospolitej Polskiej i w obliczu napadu na nią bolszewików. 27 lipca 1920r. biskupi zebrani na Jasnej Górze poświęcili Polskę Najświętszemu Sercu Jezusa. Akt ten zasługuje na przytoczenie w całości:

„Najświętsze Serce Jezusa, oto my, biskupi polscy, zebrani u stóp Majestatu Twego, w Najświętszym Sakramencie ukrytego, poświęcamy siebie, duchowieństwo i wszystkich wiernych diecezji naszych, cały kraj i Ojczyznę naszą Twojemu Boskiemu Sercu. W chwili, gdy nad Ojczyzną i Kościołem gromadzą się chmury ciemne, gdy wróg zagraża granicom naszym, szerząc mord i pożogę, bezczeszcząc świątynie, prześladując kapłanów, wołamy jak niegdyś uczniowie Twoi zaskoczeni burzą na morzu: Panie, ratuj nas, bo giniemy. I jak niegdyś wyciągnąwszy prawicę jednym słowem uspokoiłeś burzę, tak oddal, Panie, teraz od nas grożące nam niebezpieczeństwo. Wyznajemy wprawdzie w pokorze, że niewdzięcznością naszą i grzechami zasłużyliśmy na Twoją karę – ale przez zasługi naszych świętych Patronów, przez krew męczeńską przelaną dla wiary przez braci naszych, za przyczyną Królowej Korony Polskiej, Twojej Rodzicielki, a naszej ukochanej Matki Częstochowskiej, błagamy Cię, racz nam darować nasze winy i przemień serca nasze na wzór Twojego Boskiego Serca; przemień nas potęgą łaski Twojej wszechmocnej, z obojętnych i letnich uczyń nas gorliwymi i gorącymi, z małodusznych mężnymi, i spraw, abyśmy już wszyscy odtąd trwali w wiernej służbie Twojej i nigdy Cię nie opuścili. A my, biskupi polscy, idąc śladami poprzedników naszych, którzy pierwsi prosili o zaprowadzenie Mszy świętej do Twojego Serca, przyrzekamy Tobie, Najświętsze Serce Jezusa, w tej uroczystej chwili, że będziemy szerzyli wśród wiernych, a zwłaszcza w seminariach duchownych nabożeństwo do Boskiego Serca Twego i zachęcali rodziny, aby się poświęcały Twojemu Sercu. Najświętsze Serce Jezusa, przyjmij nas, choć niegodnych, i pobłogosław nam, naszym diecezjom i całej naszej Ojczyźnie. Amen”. ks. Janusz Królikowski 

Artykuł opublikowany na stronie: https://www.naszdziennik.pl/wiara-kosciol-w-polsce/107557,kult-serca-jezusowego-w-polsce.html

Plan Misji Świętych

Misje Święte w Parafii Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny 

w Miłkowicach w dniach 15 – 22 maja 2022:

15.05. Niedziela 15.05.

            Siedliska godz. 8:00 Msza Św. z nauką - powitanie

            Miłkowice godz. 9:30 Msza Św. z nauką - powitanie

            Miłkowice godz. 11:00 Msza Św. z nauką

            Studnica godz. 12:30 Msza Św. z nauką

            Miłkowice godz. 20:30 Apel Jasnogórski z nauką 

16.05. Poniedziałek 16.05.

            Miłkowice godz. 10:00 Msza Św. z nauką

            Siedliska godz. 17:00 Msza Św. z nauką

Miłkowice godz. 18:30 Msza Św. z nauką

Miłkowice godz. 20:30 Apel Jasnogórski z nauką

17.05. Wtorek 17.05.

            Miłkowice godz. 10:00 Msza Św. z nauką

            Siedliska godz. 17:00 Msza Św. z nauką

Miłkowice godz. 18:30 Msza Św. z nauką

Miłkowice godz. 20:30 Modlitwa na cmentarzu

18.05. Środa 18.05.

            Miłkowice godz. 10:00 Msza Św. z nauką

            Siedliska godz. 16:30 Msza Św. z nauką

Miłkowice godz. 18:00 Msza Św. Jubileusz 50-lecia Parafii NPNMP w Miłkowicach z nauką – Przewodniczy JE Ks. Bp Andrzej Siemieniewski

Miłkowice godz. 20:30 Apel Jasnogórski z nauką

19.05. Czwartek 19.05. - Dzień Spowiedzi Świętej

            Miłkowice godz. 10:00 Msza Św. z nauką Spowiedź od 9:15

            Siedliska godz. 17:00 Msza Św. z nauką Spowiedź od 16:15

Miłkowice godz. 18:30 Msza Św. z nauką Spowiedź od 17:45

Miłkowice godz. 20:30 Apel Jasnogórski z nauką

20.05. Piątek 20.05.

            Miłkowice godz. 10:00 Msza Św. z nauką

            Siedliska godz. 17:00 Msza Św. z nauką

Miłkowice godz. 18:30 Msza Św. z nauką – po Mszy Świętej 

Miłkowice „Via lucis” – droga światła – do Siedlisk – Apel Jasnogórski

21.05. Sobota

Miłkowice godz. 10:00 Msza Św. i Sakrament Chorych – po Mszy Świętej odwiedziny chorych

            Siedliska godz. 17:00 Msza Św. z nauką

Miłkowice godz. 18:30 Msza Św. z nauką

Miłkowice godz. 20:30 Apel Jasnogórski z nauką

22.05. Niedziela

            Siedliska godz. 8:00 Msza Św. z nauką - zakończenie

            Miłkowice godz. 9:30 Msza Św. z nauką - zakończenie

            Miłkowice godz. 11:00 Msza Św. z nauką - zakończenie

            Studnica godz. 13:00 Msza Św. z nauką – zakończenie

Czym są Misje Święte?

Dnia 13 maja mija 105 lat od pierwszego objawienia się Matki Bożej, trojgu dzieciom w Fatimie. Podczas tych kilku spotkań Maryja przekazała światu niezmierne ważne przesłanie. I nie chodzi tu jedynie o tzw. tajemnice fatimskie, lecz o fundamentalne treści samego Orędzia. Czego zatem wymaga od nas Matka Boża, której głos usłyszał świat w Fatimie?

Zauważmy! Objawienia w Fatimie mają miejsce w czasie, kiedy trwa I wojna światowa, niemal natychmiast po ich zakończeniu wybucha rewolucja komunistyczna, później zaś świat doświadcza cierpień II wojny światowej. Maryja w Fatimie wskazuje, że to cierpienie świata jest skutkiem odwrócenia się ludzkości od Boga. Dziś wyraźnie okazuje się, że zagrożenie to trwa nadal i współczesny człowiek nadal ponosi tragiczne konsekwencje grzechu. Nie trzeba tego nikomu udowadniać, bo informacje jakie docierają do nas z różnych stron świata, są bardzo niepokojące. I wielu napawają lękiem. Prześladowania Chrześcijan, wojny, pandemie, handel ludźmi (…). Maryja podaje nam oręż, który może pokonać zło w samym jego zarodku. Co to za oręż? I co jest istotą Fatimskiego Przesłania? 

To nabożeństwa I Sobót Miesiąca, których celebrację w najbliższą sobotę, począwszy od maja do października, rozpoczniemy. To MISJE ŚWIĘTE, które odbędą się w naszej parafii od 15 do 22 maja 2017 r.

Misje to szczególne wezwanie Bożego Słowa do nawrócenia, do uporządkowania życia, ale też jest to okazja by uchwycić się pomocnej dłoni Boga w naszych codziennych życiowych problemach. To kolejna szansa jaką daje nam Bóg, by mocą Słowa Bożego, wyzwolić się od zagrożenia i zła. Czas zatem powiedzieć prawdę o Fatimie, której centrum nie stanowi sensacja, czy apokaliptyczne proroctwa, lecz Serce Maryi „zatroskane o wieczne zbawienie wszystkich ludzi” – jak powiedział św. Jan Paweł II na Krzeptówkach (1997).

Zatem pod szczególnym orędownictwem Maryi, spróbujmy otworzyć serca na Słowo Boga, które będzie głoszone w czasie Misji. Misje poprowadzą Ojcowie Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej: O. Marcin Szwarc OMI z Kodnia i O. Jarosław Kędzia OMI z Siedlec.

Serdecznie zapraszam wszystkich: i tych, którzy regularnie praktykują, ale także tych, których wiara nieco osłabła, oraz tych, którzy zagubili drogę do Boga. MISJE, to kolejna szansa, by doświadczyć Miłosierdzia Bożego. Nie warto tej szansy zmarnować. Nie wiem w jaki sposób dotarł do Ciebie ten list, ale jeżeli go czytasz, to wiedz, że serdecznie się za Ciebie modlę, kimkolwiek jesteś i serdecznie Cię zapraszam. 

                                                                                   Ks. Remigiusz Bernasiewicz proboszcz  

Wielki Post

Znalezione obrazy dla zapytania środa popielcowa 2015

Okres czterdziestu dni

Wielki Post trwa 40 dni. Jest to liczba symboliczna na oznaczenie specjalnego czasu przygotowania na rzeczywiste spotkanie z Bogiem. Człowiek, z racji swojej małości i grzeszności, potrzebuje stanąć przed Bogiem odpowiednio przygotowany, a do tego potrzebny mu jest najpierw czas. Prorocy długo przygotowywali się na spotkanie z Bogiem, szczególnie wtedy, kiedy czekała ich ważna do spełnienia misja. Mojżesz przez 40 dni i nocy przebywał na górze Synaj poszcząc, by otrzymać wreszcie tablice 10 przykazań. Eliasz, mocą pokarmu niebieskiego, szedł przez 40 dni i 40 nocy aż do Bożej góry Horeb, by doświadczyć spotkania z Bogiem w postaci cichego poszumu wiatru. Nawet pogańscy Niniwici, dzięki pracy Jonasza, potrafili przez 40 dni pościć, by przebłagać Boga i przekonać Go do ocalenia ich miasta od zagłady. Tym bardziej Jezus, idąc za przykładem tego symbolicznego znaku, udaje się na pustynię, by przez 40 dni przygotować się do swojej misji zbawczej. Każdy z nas w okresie Wielkiego Postu otrzymuje więc swoje 40 dni, czas na przygotowanie do szczególnego spotkania z Bogiem w tajemnicy zbawienia

Przebywanie na pustyni

Okres 40 dni przygotowania na spotkanie z Bogiem ma również szczególne miejsce: na pustyni, z dala od zgiełku świata i jego uciech, tzn. w ciszy, tam, gdzie rzeczywiście można Boga usłyszeć w głębi swojego serca. Oddalenie pustynne, niekoniecznie musi oznaczać dokładnie pustynię. Chodzi raczej o każde miejsce odosobnienia, które bardziej sprzyja temu spotkaniu. Prorocy i rzesze świętych z reguły wybierali pustynie, gdzie z powodu braku pokarmu i wody, doświadczali swojej niewystarczalności, a tym samym głębszego pragnienia Boga. Taki jest również przypadek Jezusa, który po ludzku chce nam pokazać, gdzie najpierw należy szukać Boga: z dala od zgiełku świata w głębokiej ciszy własnego serca. Tę pustynię czy oddalenie musimy sobie zapewnić sami, żyjąc z dala od hulanek i zabaw tego świata.

Posypanie głowy popiołem

Gest posypania głowy popiołem jest pierwszym momentem i znakiem wejścia człowieka na drogę spotkania z Bogiem. Przebywanie na pustyni, by nie było jałowe, wiąże się najpierw z przyjęciem odpowiedniej postawy wewnętrznej człowieka: przyznanie się do własnej niegodności i grzeszności. Jest to znak uznania swojej pozycji i miejsca w obliczu Boskiego majestatu i miłosierdzia, które nazywa się pokorą. W tradycji Izraela, oprócz innych znaczeń: smutku, bólu i żałoby, wyrażał go zewnętrzny gest posypania głowy popiołem. Stawiał on człowieka w prawidłowej pokornej postawie do Boga przypominając, że jest nikim (prochem) ze swoją pychą („Z prochu powstałeś i w proch się obrócisz”), dlatego potrzebuje nawrócenia, co przypominają słowa kapłana podczas posypania popiołem: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”.

Post, jałmużna i modlitwa

Postawa pokory (wyrażona w posypaniu głowy popiołem) wprowadza człowieka w atmosferę pustyni, czyli koniecznego odosobnienia, gdzie odbywa się powolny proces spotkania z Bogiem. Atmosferę tę stwarzają: post, jałmużna i modlitwa, trzy podstawowe biblijne działania człowieka jako swoiste znaki jego nawrócenia i pokory. Wszystkie te elementy były wcześniej wykorzystywane przez proroków Izraela i świętych Kościoła, już nie mówiąc o samym Jezusie, który na pustyni pościł i modlił się, by w swoim czasie oddać swoje życie na krzyżu. Działania te w efekcie są wyrazem naszej miłości, wewnętrznej zadumy i powagi nad tajemnicami zbawienia, które wprowadzają w samo centrum środowiska Bożego. One w sumie stanowią treść przebywania na pustynnym odosobnieniu, by uczyć nas słuchania woli Bożej i wrażliwości na prawdziwe potrzeby drugiego człowieka.

Kolor fioletowy

Wielkopostną atmosferę przebywania człowieka na pustyni oddaje kolor krwi (czerwony) zmieszany z niebiańskim celem (niebieski), czyli: fiolet, znak żałoby i smutku, mozolnej pracy i udręki, typowej dla środowiska pustynnego, gdzie wszystko jest wybrakowane i o wszystko trzeba walczyć, by w końcu cieszyć się owocami spotkania z Bogiem. Jest to zarazem znak przelania krwi Syna Bożego, który obniżył nam wyżyny błękitnego nieba.

Nabożeństwo Drogi Krzyżowej i Gorzkich Żali

Trzy podstawowe działania wielkopostne, tj. post, jałmużna i modlitwa, są karmione treściami zbawczymi, dzięki którym dokonało się zbawienie. Chodzi tu o nabożeństwa wielkopostne, jako formy ciągłego przypominania o miłości Bożej względem człowieka; miłości, która oddała się na krzyżu za nasze grzechy. Relacja o tej miłości, tak pieczołowicie przechowywana w sercu Matki Jezusa, zachowała się w przekazach biblijnych, i jako taka była przedmiotem medytacji mnichów i ojców pustyni. Z czasem jednak w postaci uproszczonej i ludowej stała się treścią specjalnych nabożeństw wielkopostnych: rozważania Drogi krzyżowej Jezusa Chrystusa krzewione przez zakony żebracze (XII w.), oraz pobożne rozpamiętywania Męki Pańskiej w postaci tzw. Gorzkich żali zachowanych wyjątkowo w polskiej religijności od XVIII w.

Zróbmy wszystko, abyśmy w okresie Wielkiego Postu, w który wkraczamy po raz kolejny tego roku, wykorzystali czas nam dany i stworzyli atmosferę pustyni w naszym sercu. Posypmy nasze głowy popiołem i rozpocznijmy krwawą walkę z naszymi wadami i egoizmem stosując oręż cnót i działań wielkopostnych, by spotkać Boga w głębi serca. Wspierajmy się przy tym ogniem miłości, która pchnęła Syna Bożego na krzyż, przypominając się podczas każdego nabożeństwa.

Znalezione obrazy dla zapytania wielki post symbol

Parafia pw.
Niepokalanego Poczęcia NMP w Miłkowicach
ul. Słoneczna 2
59-222 Miłkowice

Tel. 76 88 71 426

parafia-milkowice@tlen.pl

MSZE ŚWIĘTE

Niedziela

8.00
9.30
11.00
12.30
Siedliska
Miłkowice
Miłkowice
Studnica

Dni powszednie

Miłkowice: 
godz. 18.00
 
 

wtorek - sobota 

Siedliska: 
godz. 16.30

piątek X - IV

godz. 19.00

piątek: V - IX 

w każdy I piątek: VII - VIII